மௌனக் கடல்

எங்கும் ஒரே சத்தம் 

அமைதியைத் தேடும் 

இந்த சித்தம் 

வாய் பேசுவது மட்டுமில்லை 

எழுத்துக்களாலும்  

ஏற்படும் சஞ்சலம் 

ஆசை

கேள்விகளே இல்லை 

கேள்விகள் கேட்க ஆசை 

தேடி கிடைக்கவில்லை 

தோண்டி எடுத்து தெரிந்துகொள்ள ஆசை

பதில்தான் என்ன?

வீடு வரை மனைவி வீதி வரை உறவு காடு வரை பிள்ளை கடைசிவரை யாரோ உயிருக்கும் மேலான மனைவியோ சதைக்குச் சதையான பிள்ளைகளோ அன்பிற்குரிய உடன் பிறந்தவர்களோ நேசமுடைய பந்து சகாக்களோ எவரிடமும் விடைப்பெற்றுக்கொள்ளாமல் போனால் போதும் என்று ஓடவைக்கும் சென்ற பின்னும் ஒதுக்கி வைக்கும் உன் நோக்கம்தான் என்ன? வாழ்வே மாயம் என்று அறிந்த அறிவை மீண்டும் அறிய வைக்க இதுவும் ஒரு முறையா? இது உனக்குத் தகுமா? அன்பே வடிவமாகி அறவணைப்புடன் வாழ்ந்த ஒருவரை நீ தனியாக வந்தாய், தனியாகப் போ என்று அனுப்பிவைக்கும் காரணம்தான் என்ன? போகும் நேரம் வந்தது, அழைத்துச் செல் பக்கத்தில் இருப்பவர்களால் தடுக்க முடியுமா என்ன? எங்கள் அன்பு உன்னையே கலங்க வைக்கும் என்று நீ அஞ்சி இப்படிச் செய்கிறாய், இல்லை? அபிமன்யுவைத் தனியாகச் சூழும் கௌரவர்களைப் போல் கொரோனாவைச் சூழச் செய்து எங்களை விலக்கிய உன் மீது எழும் கோபம் உன்னையே எறிக்க இன்னும் எத்தனைச் சோதனைகள்? இன்னும் ஏன் தாக்குகிறாய்? அமைதி, அமைதி, சற்று பொறு எங்களை நிம்மதி மூச்சு எடுக்க விடு.

நீயா நானா

எனக்கு நிகர் யார்?
என் அறிவும் அழகும்
இதற்கு இணை உள்ளாரோ யாரும்?
இந்த பூமி எனக்கு மட்டுமே
இங்கு வியாபிக்கும் அனைவருமே
அனைத்துமே இருப்பது எனக்காகவே.